patrycjaambrozy - koniemłoty

Koniemłoty
to jedna z najstarszych wsi na ziemi staszowskiej. Tu w 1246 r.
odbył się zjazd dostojników małopolskich z udziałem księcia
sandomierskiego Bolesława
Wstydliwego. W XIII wieku wieś należała do dóbr klasztoru
benedyktynów
na Świętym
Krzyżu, tu też znajdował się ich mały klasztor. Swój
patronat nad osadą benedyktyni utrzymywali aż do kasacji ich
zakonu w 1819 r. W 1527 r. Koniemłoty przeszły na własność
dziedziców Staszowa:
Łaskich, Zborowskich,
Tenczyńskich, Opalińskich,
Lubomirskich,
Sieniawskich,
Denhoffów i Czartoryskich.
W 1815 r. w Koniemłotach[1],
w zaadaptowanym spichlerzu, którego budynek stoi do dnia
dzisiejszego, z inicjatywy Izabeli
Lubomirskiej założona została szkoła z 3 oddziałami. W
1905 r. za namową rodziców, miejscowa młodzież szkolna
wystąpiła z żądaniem nauczania w języku polskim i 2 kwietnia
1906 r. władze carskie wydały na to zgodę. 1 września 1988 w
Koniemłotach oddano do użytku w nowy budynek szkolny, w którym
mieści się obecnie Publiczna Szkoła Podstawowa.
W 1923 r. w Koniemłotach rozpoczęła
działalność Ochotnicza
Straż Pożarna [1].
Pierwszą drewnianą remizę wybudowano we wsi w 1925 r., służyła
ona strażakom do II
wojny światowej. W 1944 r. w jej miejscu przystąpiono do
budowy nowej remizy. Obecny murowany Dom Strażaka z dwoma boksami
na samochody został oddany do użytku w 1971 r.


                                      Zabytki
  Pobenedyktyński
zespół klasztorny
– kościół pw. Wniebowzięcia
NMP
wzniesiony w latach 1637-1649 w stylu późnorenesansowym;
po pożarze z 1770 r., kościół został odnowiony i
przebudowany; świątynia składa się z trzech naw;
w prawej nawie bocznej znajduje się kaplica św.
Benedykta wzniesiona na planie kwadratu; druga nawa boczna
została dobudowana w latach trzydziestych XX wieku, według
projektu Stefana
Szyllera; barokowy
ołtarz główny z obrazem Niepokalanego Poczęcia NMP z 1742 r.;
w niszach, po bokach, umieszczone są drewniane figury św.
Benedykta i św.
Scholastyki; w stallach
ustawionych w prezbiterium
znajdują się olejne obrazy przedstawiające wydarzenia z życia
Najświętszej Maryi Panny; w prawej nawie bocznej, barokowy
ołtarz św.
Anny Samotrzeciej; kościół otoczony jest murem z XIX wieku,
z bramą wzniesioną w 1886 r.